วันสะบาโตเป็นศูนย์กลางของการนมัสการพระเจ้า เป็นอนุสรณ์แห่งการทรงสร้างที่บ่งชี้ว่าเหตุใดจึงต้องนมัสการพระองค์ คำตอบนั้นคือเพราะพระองค์ทรงเป็นพระผู้สร้างและเราเป็นผู้ที่พระองค์ทรงสร้าง ด้วยเหตุนี้เองพระเจ้าจึงสถาปนาวันสะบาโตเพื่อมนุษยชาติจะได้ระลึกถึงพระองค์ในฐานะพระผู้สร้างพระเจ้าทรงประทานวันสะบาโตให้แก่มนุษย์เพื่อมนุษย์จะได้ซาบซึ้งถึงความจริงสามประการที่พระเจ้าทรงกระทำในการสถาปนาวันสะบาโต คือ (๑) พระเจ้าทรงพักในวันสะบาโต "ทรงพัก" แปลจากภาษาฮิบรู shabat หมายถึงการหยุดจากการทำงานหรือจากธุรกิจต่าง ๆ (๒) พระเจ้าทรงอวยพรวันสะบาโต พระเจ้าไม่เพียงแต่ตั้งวันสะบาโตขึ้นเท่านั้นแต่ยังทรงอวยพรให้กับวันนั้นด้วย และการที่พระองค์ทรงอวยพรวันสะบาโตนั้นหมายความว่า ตั้งแต่นั้นมา วันสะบาโตเป็นสิ่งที่พระเจ้าทรงโปรดปรานซึ่งจะอวยพรแก่บรรดาผู้ที่พระองค์ทรงสร้าง (๓) พระเจ้าทรงตั้งวันสะบาโตให้บริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ พระเจ้าทรงตั้งวันที่เจ็ดให้เป็นวันบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ หมายความว่าพระองค์ทรงแยกวันที่เจ็ดนั้นออกเป็นวันพิเศษ เพราะทรงมีแผนการอันสูงส่งที่จะใช้วันนั้นเพื่อส่งเสริมความสัมพันธ์ระหว่างพระองค์กับมนุษย์ ไม่ใช่เพื่อพระองค์เอง เพราะพระองค์ทรงพักจากการงานทั้งสิ้นของพระองค์ในวันนั้น การทรงพักและทรงสถิตอยู่ด้วยของพระเจ้านี้แหละที่ทำให้วันสะบาโตได้รับพระพรและความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์จากพระเจ้า